ΚΟΡΩΝΗ, 12/11/2023
Σύνδεσμος βίντεο
Κορώνη
Η Κορώνη είναι παραλιακή κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας. Απέχει 52 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Καλαμάτα και έχει 1.409 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Είναι φημισμένη για το Βενετσιάνικο Κάστρο της Κορώνης, που δεσπόζει πάνω από την πόλη. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Κορώνης και υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Κορώνης, πρώην Δήμος Κορώνης, του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
Ιστορικά στοιχεία
Αρχαιότητα
Τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα και ο βυζαντινός ναός της Αγίας Σοφίας, εντός του Κάστρου της Κορώνης.
Στην αρχαιότητα στη θέση της σημερινής Κορώνης βρισκόταν η αρχαία πόλη Ασίνη. Η Ασίνη αναφέρεται από το Στέφανο Βυζάντιο, τον Στράβωνα και αναγράφεται στο Συνέκδημο του Ιεροκλέους. Αργότερα, μνημονεύεται στον κατάλογο των πόλεων που περιλαμβάνονται στο λεγόμενο «Τακτικό της Εικονομαχίας», ως έδρα επισκοπής (ο Ασίνας), υπαγόμενης στη Μητρόπολη Κορίνθου.
Ενοριακός Ιερός Ναός, Αγίου Δημητρίου Κορώνης.
Η Κορώνη (αρχαία πόλη) βρισκόταν βορειότερα, στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό Πεταλίδι. Ο Στράβων προσδιορίζει τη θέση της μεταξύ της Ασίνης και της πόλης Θουρίας. Ο Παυσανίας αναφέρει δύο εκδοχές για την ονομασία της. Σύμφωνα με την πρώτη, η Κορώνη πήρε το όνομά της από την Κορώνεια της Βοιωτίας, καθώς ιδρύθηκε από αποίκους από την πόλη αυτή, με αρχηγό τον Επιμηλίδη. Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, πήρε το όνομά της από μία χάλκινη κορώνη (νόμισμα), που βρέθηκε κατά την ανέγερση των τειχών της.
Κεντρική Πύλη Κάστρου Κορώνης
Βυζαντινή περίοδος
Η Κορώνη σε Βενετικό χάρτη του 1686
Κατά τον 7ο ή 8ο πιθανότατα αιώνα, οι κάτοικοι της πρωτοβυζαντινής Κορώνης (σημερινό Πεταλίδι Μεσσηνίας), ίσως εξαιτίας των σλαβικών και αραβικών επιδρομών, μετοίκησαν στην οχυρή ακρόπολη της Ασίνης, η οποία μετονομάστηκε σε Κορώνη.
Στην πόλη γεννήθηκε στα τέλη του 9ου αιώνα, ο Άγιος Θεόδωρος Κυθήρων και στα τέλη του 10ου αιώνα, την επισκέφθηκε ο Όσιος Νίκων.
Τον 11ο αιώνα, σε επιστολή του Μιχαήλ Ψελλού, μνημονεύεται επίσκοπος Κορώνης, ενώ σε συνοδικό γράμμα του 1084, του Πατριάρχη Νικολάου Β´, η Κορώνη ἀναφέρεται ως «Σαρσοκορώνη».
Το 1104, ο Λανδόλφος κατέφυγε με τα δεκαοκτώ πλοία του στο λιμάνι της Κορώνης, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει, όπως είχε εντολή από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α´ Κομνηνό, τους Γενουάτες.
Τον 11ο και 12ο αιώνα, η Κορώνη συγκαταλέγεται στις πόλεις της Αυτοκρατορίας, στις οποίες οι Βενετοί, με σειρά χρυσόβουλων των Κομνηνών, διαθέτουν προνόμια για την ελεύθερη εμπορική διακίνησή τους.
Το 12ο αιώνα, την πόλη επισκέφθηκε ο Άραβας γεωγράφος Εδρισι και το 1199 Γενουάτης πειρατής, προσέβαλε την Κορώνη. Τέλος, το 1204, η πόλη περιήλθε στους Φράγκους, μετά από συμφωνία με τους κατοίκους της.
Από εκκλησιαστική άποψη, στις αρχές του 9ου αιώνα, με την ίδρυση της Μητρόπολης Πατρών, η Επισκοπή Κορώνης υπάγεται σε αυτήν και αναφέρεται διαδοχικά στα Τακτικά καθ' όλη τη διάρκεια της μέσης Βυζαντινής Περιόδου.
Βενετοκρατία - Τουρκοκρατία
Άποψη του Κάστρου της Κορώνης από το λιμάνι.
Η Κορώνη καταλήφθηκε το 1205 από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας. Το 1209 περιήλθε στην κυριαρχία των Βενετών, όπως και η γειτονική της Μεθώνη. Την περίοδο της Βενετοκρατίας χτίστηκε το κάστρο της πόλης.
Το 1500 η πόλη πολιορκήθηκε από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄, ο οποίος την κατέλαβε τη χρονιά αυτή.
Από το 1532 κατέλαβε την πόλη, ο Γενοβέζος ναύαρχος Αντρέα Ντόρια. Δύο χρόνια αργότερα ο ναύαρχος του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ανακατέλαβε την πόλη. Η τουρκική πίεση οδήγησε, μεταξύ 1532 - 1534, μέρος κατοίκων, Αρβανίτες (Έλληνες-αλβανοί) και Έλληνες να αναζητήσουν καταφύγιο στο San Demetrio Corone στην Καλαβρία και στη Σικελία, όπου ίδρυσαν την πόλη Πιάνα degli Albanesi, το οποίο ήταν γνωστό ως Piana dei Greci (Πεδιάδα των Ελλήνων) έως το 1945. Μετά τη σύσταση του Βασιλείου της Ιταλίας, το όνομα "Corone", στη μνήμη της διασποράς, προστέθηκε στον Δήμο San Demetrio Corone (1863).
Μετά τον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο, η Κορώνη πέρασε στον έλεγχο των Βενετών, όπως και η υπόλοιπη Πελοπόννησος. Η κυριαρχία τους αυτή διήρκεσε μέχρι το 1715, οπότε η Πελοπόννησος πέρασε πάλι στην κυριαρχία των Οθωμανών. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από τους Έλληνες. Τελικά κατελήφθη στις 9 Οκτωβρίου του 1828 μετά από επίθεση δυνάμεων του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος υπό τον στρατηγό Σεμπαστιανί.
Νεότερη ιστορία
Μετά την απελευθέρωση, η Κορώνη γνώρισε νέα περίοδο ανάπτυξης, με κύρια προϊόντα το ελαιόλαδο και τις σταφίδες. Επίσης αναπτύχθηκε η κεραμοποιία, με τα κεραμικά σκεύη της Κορώνης να είναι γνωστά σε όλη την Ελλάδα. Η κεραμοποιία παρήκμασε κατά τον Μεσοπόλεμο, όταν άρχισε η εσωτερική μετανάστευση προς τις πόλεις. Την περίοδο αυτή εγκαταλείπονται τα σπίτια που βρίσκονται μέσα στο κάστρο και πολλά από αυτά καταστράφηκαν ολοσχερώς, όντα κυρίως ξύλινα, και ο πληθυσμός εγκαθίσταται έξω από αυτό, γύρω από το λιμάνι και κατά μήκος των τριών παράλληλων δρόμων του οικισμού.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
